بهمنظور کنترل علفهرز مهاجم سنبلآبی (Eichhornia crassipes Mart.)، دو آزمایش در استان گیلان در سالهای 1396 و 1397 انجام شد. آزمایش اول در تالابانزلی (رودخانه مرغک) با هدف ارزیابی کارایی علفکشهای گلایفوسیت (SL, 41%) در مقادیر 2 و 3 لیتر در هکتار (دو بار کاربرد) با و بدون ماده افزودنی دشر (0.5%)، گلایفوسیت در مقادیر 2 و 3 لیتر در هکتار (دو بار کاربرد) با ماده افزودنی سولفاتآمونیوم (2%) و گلیفوزینات آمونیوم (SL 15%) در مقادیر 5/2 و 5 لیتر در هکتار انجام شد. آزمایش دوم در استخر (مزوکوزوم) با هدف مقایسه کارایی علفکشهای گلایفوسیت 3 لیتر در هکتار (دو بار کاربرد) با و بدون سولفاتآمونیوم، گلیفوزیناتآمونیوم 5 لیتر در هکتار و بیسپیریباکسدیم (SC 12.5% و OF 10%) در مقادیر 200 و 300 میلیلیتر در هکتار (دو بار کاربرد) انجام شد. کاربرد علفکشها در زمان رشد فعال گیاه (قبل تا اوایل گلدهی) بود. ارزیابی چشمی تیمارها (EWRC)، نمونهبرداری از سنبلآبی در زمان 30 روز پس از سمپاشی انجام شد و درصد کاهش وزن تر و خشک سنبلآبی تیمارها نسبت به شاهد محاسبه گردید. نتایج ارزیابی چشمی دو آزمایش نشان داد که برترین تیمار، گلایفوسیت 3 لیتر در هکتار با 98 درصد کنترل بود، این تیمار در آزمایش دوم بهترتیب موجب 56 و 64 درصد کاهش وزن تر و خشک سنبلآبی، 30 روز پس از سمپاشی و نابودی کامل گیاه سه ماه پس از سمپاشی شد. علفکش بیسپیریباکسدیم (OF 10%) 200میلیلیتر در هکتار نیز بهترتیب موجب 63، 33 و 56 درصد کنترل چشمی و کاهش وزن تر و خشک گیاه در زمان نمونهبرداری و نابودی کامل گیاه سه ماه پس از سمپاشی شد.
)